Het leven is een speeltuin

Ik zie het leven als een speeltuin waarin ik veel leuks mag beleven met mijn gezin, familie en vrienden. Alleen kreeg mijn speeltuin in 2014 ineens een heel andere vorm.

Geluk en verdriet

In de bloei van mijn leven, terwijl mijn man Jos en ik onze zoon Gijs verwachtten, verloor ik plotseling bijna al mijn zicht door de netvliesaandoening azoor. In plaats van 100% zag ik nog maar 3%. In die periode merkte ik dat geluk en verdriet echt naast elkaar bestaan.

Klimrek

Ons leven veranderde enorm, maar deze verandering bracht me na een proces van vallen en opstaan ook veel nieuwe speelmogelijkheden. Ik weet nu wat ik echt belangrijk vind en geniet enorm van alle kleine dingen die wel kunnen. Maar daar ging wel wat aan vooraf.

Dromen waarmaken

Vanaf groep 6 wist ik al dat ik juf wilde worden en die droom maakte ik waar. Na de Pabo gaf ik les in het basisonderwijs maar diep in mijn hart wilde ik lesgeven aan pubers. Ook die droom maakte ik waar. Na een deeltijdopleiding Nederlands werd ik docent op het Strabrechtcollege én mentor van brugklasleerlingen. Ik had een speciale band met de leerlingen en was contactpersoon tussen basis- en voortgezet onderwijs. Ik voelde me helemaal in mijn element.

Mentaal nog niet klaar

Nadat het noodlot toesloeg, keek ik naar wat wel kon en volgde een opleiding tot decaan. Samen met een collega werd ik decaan, maar ik bleek mentaal nog niet klaar voor werk. Daarom gaf ik dat op om me eerst te richten op Gijs en de verwerking van de enorme verandering in mijn leven. Door me daarop te richten, kreeg ik ruimte voor groei.

Vragen van kinderen

Kinderen op het schoolplein stelden vragen over mijn stok. Daardoor ontstonden de eerste gastlessen. Ik besloot een opleiding te volgen tot energetisch coach voor kinderen en jongeren en volgde een reïntegratietraject bij het UWV. Met mijn begeleider daar keek ik naar de mogelijkheden om een onderneming te starten omdat ik steeds vaker werd gevraagd mijn verhaal te delen. En als ik voor de klas sta, maar ook voor een volwassen publiek, voel ik me als een vis in het water. Zo ontstond In-zicht bij Linda.

Geen klimrek te hoog

Een blijvende uitdaging in mijn leven is mijn kennis en ervaring over het brein, het lichaam en het hart te blijven verbreden. Omdat ik de balans in mijn leven heb gevonden, geniet ik nu weer van alle schommels en zandbakken in de speeltuin van het leven en is geen klimrek me te hoog. Dat gevoel gun ik jou ook! Ik sta graag naast je om samen dat klimrek te lijf te gaan en te genieten op die schommel.