‘Papa en mama, kunnen wij eens een keer een stedentrip maken naar Parijs?’
‘Wat wil je gaan beleven in Parijs?’ vroeg ik geïnteresseerd.
‘Ja, ik wil de Eifeltoren wel in het echt zien, maar ook graag het stadion van Paris Saint Germain…’
‘Oké, is het een aardrijkskundige interesse of gaat het om het stadion?’ Hihi.
‘Nee, het lijkt me gewoon leuk om dan in een stad te zijn in een hotel en dat je daar allemaal dingen kan zien.’

Een superleuk idee! Samen al eens over gesproken, maar weet Gijs wel dat dat een ander soort minivakantie is dan op de camping? Bijna niet op je kamer zijn, veel wandelen van de ene bezienswaardigheid naar de andere omdat je wel wat wil zien als je er eenmaal bent.

Allemaal enthousiast, maar laten we klein beginnen. We moeten samen ontdekken hoe wij dat gaan aanpakken. Wie kan wat doen en kost dat dan voor iedereen veel energie of weegt het op tegen het plezier en de positiviteit….

We lieten het even liggen zo leek. Op de achtergrond was ik allang bezig met het plannen van zo’n soortgelijke minivakantie. Op aanraden van een vriendin zou Rotterdam een leuke start kunnen zijn. Wanneer wij ergens naartoe gaan , komt er natuurlijk heel veel op de schouders van Jos terecht. Hoe zouden we toch kunnen gaan en hoe zou ik ervoor kunnen zorgen dat hij minder zou moeten regelen…? Ik ging aan de slag met mijn ideeën en zocht al veel uit op internet. De bezienswaardigheden die je gezien moet hebben, kom je overal tegen. Ik had tegelijkertijd wat vragen uitgezet bij vrienden die daar in de buurt wonen of er al eens waren geweest. Met de hulp van anderen lag er net voor pakjesavond een mooi programma klaar waarbij het merendeel al gereserveerd was.

We hebben samen genoten van een driedaags tripje Rotterdam waarbij we natuurlijk de Euromast niet hebben overgeslagen. Daarnaast nog veel andere leuke dingen gedaan en gezien.

Hulp durven vragen en omzetten in actie maakt dat ik zelf kon zorgen voor een goede voorbereiding. En dat is toch echt het halve werk. Op naar Parijs… Wie heeft er tips?