Ik vind het geweldig om ervaringslessen te geven over leven met een visuele beperking, waarmee ik kinderen bewust maak en inspireer, en daarbij zelf ook veel energie en voldoening krijg.

Ik ben trots en dankbaar dat ik dankzij fijne begeleiding en doorzettingsvermogen zelfstandig kan sporten en zo steeds sterker en zelfverzekerder word.

Ik ontdek langzaam hoe ik mijn verlies en verdriet kan verwerken door te focussen op wat ik wél kan, terwijl ik me kwetsbaar durf op te stellen in het leven van mijn kind en de schoolomgeving.

Ik mis mijn oma ontzettend sinds haar overlijden, terwijl ik trots kijk naar ons gezin dat groeit en zich aanpast aan nieuwe levensfases, en ik binnenkort mijn ervaringen als slechtziende moeder op het schoolplein met jullie zal delen.

Ik organiseerde een reünie met mijn oud-klasgenoten, waarbij ik open vertelde over mijn slechtziendheid, waardoor we oude herinneringen deelden en elkaar oprechte verbinding gaven ondanks de verschillende levenspaden en uitdagingen.

Ik bezocht een bijeenkomst voor jongeren met een visuele beperking, voelde me er dankzij herkenbare momenten en open gesprekken al snel thuis, en waardeerde de fijne sfeer en verbinding binnen de groep.

Ik besloot toch naar het oogcafé te gaan, voelde me er als jongste aanvankelijk wat buitenstaander, maar vond herkenning en verbinding via gesprekken en werd doorverwezen naar een jongerennetwerk waar ik me hopelijk meer thuis zal voelen.

Ezeltje… strek je…
Vorige week maandag stond op de planning om samen naar de Efteling te gaan. Alle scholen zijn weer begonnen, het is maandag, redelijk weer, dus alle ingredienten voor een rustig dagje er op uit.
Niets bleek minder waar. We reden de parkeerplaats op van de Efteling en zagen enorm veel auto’s. Helaas, we zijn niet de enige die het idee hadden candaag.

Ow dat is echt balen, want we zullen wel enorme wachtrijen hebben. Ineens kwam het dan toch in me op. Ga ik het ook uitspreken? Wil ik dit wel? Kunnen we dit wel maken?
Ja natuurlijk, zei een stemmetje in mijn hoofd.

We liepen naar de klantenservicebali en ik klapte mijn taststok uit. Ik wil graag gebruik maken van de invalidepas , kwam er vloeiend uit. Dat kan, zei de cassière. U mag, of uw man, even een formulier invullen en dan komt het goed. Jos nam de invalidepas in ontvangst en we liepen het park in.

Het blijft elke keer weer een dingetje, die stok! Je bent niet meer anoniem of gaat op in de drukte. Nee, zij ziet slecht. En kijk, ze heeft ook nog een jong kindje en is samen met haar man. Als ik al die gedachten van al die mensen eens kon lezen.

Uiteindelijk bij veel attracties de invalide-ingang genomen en vaak snel aan de beurt. Elke keer voelden het gek en een beetje als voordringen. Ik had toch ook gewoon in de rij kunnen gaan staan. Na een half uurtje in het park, konden we ons er allebei overheenzetten en zijn we maar gewoon gaan doen. Dit zijn wij en we maken nu gebruik van deze mogelijkheid. Toch fijn dat het kan. Het heeft me echt een beetje minder energie gekost. We hoefde hierdoor niet verschillende trappen op in bijvoorbeeld carnavalfestival en werd het bootje even stilgelegd in het water, zodat we niet banaf de draaiende schijf moeilijk moesten doen. Ook hier kijkt iedereen weer naar ons, mar misschien wordt er ook wel gedacht: Jeetje wat erg voor haar en haar gezin, maar knap dat ze er wel gebruik van maken.

We hebben een superfijne dag gehad en enorm genoten.

Na een collecte voor het KWF legt mama aan haar zoon Gijs op een liefdevolle manier uit dat haar oogziekte niet te genezen is, en samen delen ze het verdriet maar ook de trots over hun openheid en de sterke band met hun lieve jongen.

Ondanks de extra uitdagingen van mijn visuele beperking heb ik deze zomer met de juiste steun geleerd mijn zorgen om te zetten in plezier, waardoor onze vakanties met de caravan vooral leuk, gezellig en fijn waren.

Met een warm afscheid neem ik afstand van mijn school, collega’s, leerlingen en alle herinneringen, om straks de mooie momenten te koesteren en het verdriet los te laten.

Ik heb samen met oud-cliënten workshops gegeven over ervaringsdeskundigheid bij Visio, waardoor ik enthousiast ben geworden om zelf als ambassadeur en buddy in Eindhoven aan de slag te gaan.